دفاع مقدس از جهات مختلف قابل بررسی و کاوش علمی است. یکی از ابعاد مورد توجه در طب رزمی، توان مقابله با خون ریزی و جبران خون از دست رفته با روش علمی است. برای اینکه به توان حداقل انتقال خون اکتفا کرد، لازم است بدانیم، یک رزمنده به هنگام مجروحیت، کاهش هماتوکریت را تا چه اندازه تحمل می کند. عوامل متعددی در تعیین حداقل هماتوکریت قابل تحمل موثر است. سن، وزن، میزان فعالیت، سرعت از دست رفتن خون، جنس، شغل و محل استقرار نیروی رزمنده از عواملی هستند که روی حداقل هماتوکریت قابل تحمل تاثیر می گذارند. در شرایط جنگی اوضاع به هیچ روی با شرایط عادی قابل مقایسه نیست. بنابراین اساسا مطرح کردن انتقال خون اتولوگ کاملا منتفی است و فقط در صورت لزوم می توان روی انتقال خون همولوگ حساب کرد. در این مطالعه پرونده های بیماران مجروح که در بیمارستان های خط مقدم و یا نزدیک به خط مقدم جبهه بودند، جمع آوری شده است؛ بنابراین این مطالعه بر مبنای روش گذشته نگر است. یافته های پژوهش، همان مدارکی است که از پرونده های موجود استخراج شده است و در مجموع 4753 واحد خون به 915 مجروح انتقال یافته است. عوارض زودرس انتقال خون در 7 مورد ثبت شده است. میانگین سنی مجروحان مورد مطالعه 18 سال بوده است. نتیجه ای که می توان از این مطالعات گرفت، این است که با توجه به جوان بودن مجروحان جنگی در صورت مساعد بودن شرایط می توان به پایداری همودینامیک اتکا کرد.